به نقل از «فرارو»

۵ کشف جالب باستان‌شناسی در ایرلند

تاریخ انتشار: ۲۱ آذر ۱۴۰۱ | کد خبر: ۳۶۵۹۰۵۷۷

در این مطلب برخی از جالب‌ترین کشفیات باستان‌شناسی ایرلند را مرور می‌کنیم، از غنایم جنگی ناوگان اسپانیایی آرمادا گرفته تا پادشاه‌نمایان سربریده و طلای گرانبهایی که دزدان خرده‌پا آن را با «آشغال» اشتباه گرفتند.

به گزارش فرادید، بیشتر ما با کشفیات باستان‌شناسی در جا‌هایی مثل مصر و یونان تا حدی آشنایی داریم.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

اما مناطق زیادی در دنیا هست که گذشته‌های شگفت‌انگیز و رازآلودشان هنوز برای ما چندان شناخته شده نیست.

شمال اروپا یکی از این مناطق است؛ تاریخ این ناحیه پر از رازها، وقایع جالب توجه و چیز‌های غیرمنتظره است. شاید وقتی اسم «ایرلند» را می‌شنوید اصلا ذهنتان به سمت آثار باستانی و تاریخ نرود، اما شاید با خواندن این مطلب دیدگاهتان کمی تغییر کند. در اینجا چند مورد از جالب‌ترین واقعیت‌های تاریخی و باستان‌شناسی مربوط به کشور ایرلند را معرفی کرده‌ایم.

هشت تکه 

کشتی جیرونا پس از برخورد با صخره‌ها در شب ۲۶ اکتبر ۱۵۸۸ نزدیک قلعه‌ی دانلوس، در شهرستان آنتریم (ایرلند شمالی) غرق شد. تنها ۹ نفر از ۱۳۰۰ ملوانِ روی کشتی زنده ماندند. لاشه کشتی تا سال ۱۹۶۷ دست‌نخورده باقی مانده بود تا اینکه غواص بلژیکی؛ رابرت استانوئی و تیمش در بستر تیره‌ی دریا کشفی تکرارنشدنی کردند: این لاشه فقط لاشه‌ی یک کشتی نیروی دریایی اسپانیا نبود، بلکه گنجی بود که سال‌ها کشف‌نشده به حال خود رها شده بود.   

این غواص و تیمش بدون داشتن هیچ حقی برای انجام این تحقیقات به محلی‌ها گفتند در حال فیلمبرداری از اکوسیستم زیرآبی اطراف گذرگاه ساحلی هستند. با این حال، وقتی در حال بیرون کشیدن یک توپ بزرگ بودند شناسایی شدند. استانوئی می‌گوید: «جنجال بپا شد ... روزنامه‌ی بعدازظهر در صفحه نخست خبر را با عنوان «طلا» منتشر کردند ... ما از هجوم توریست‌ها شگفت‌زده شدیم.» در میان صد‌ها سکه‌ی طلا و نقره، سنگ‌ها و جواهرات باارزش، گل‌سینه‌ی خیره‌کننده‌ای پیدا شد که عنوان «سمندر جیرونا» را روی آن گذاشته‌اند.

گردنبند سلطنتی  

سال ۲۰۰۹، پس از این که دو دزد به داروخانه‌ی شیهان در استروکتاون، راسکامِن دستبرد زدند، گاوصندوق آن را با محتوای به ظاهر بی‌ارزشی که داشت درون یک سطل بزرگ زباله روباز در دوبلین انداختند. آن‌ها خبر نداشتند درون این گاوصندوق یک گردن‌بند طلای ۵۰۰۰ ساله از دید‌ها پنهان مانده است: «آن دزد‌ها با دوراندختن این گنج از روی ناآگاهی، یک فرصت تکرارنشدنی را از دست دادند.» این جواهر ۷۸ گرمی به شکل هلال ماه با دو دایره طلا احتمالاً به یکی از پادشاهان ایرلند تعلق داشته است. سال ۱۹۴۵، هوبِرت لانون این گردن‌بند را به پاتریک شیهان داروساز استروکتاون داد. او این گردن‌بند را حین بریدن چمن‌های نزدیک کوگالبِگ کشف کرده بود. برای شیهان این گردن‌بند مثل یک میراث خانوادگی بود.

گینی‌های سیصدساله

در ماه ژوئن ۲۰۱۳، کارگرانی که مشغول بتن‌ریزی در چاله آب آسیب‌دیده در اثر آتش‌سوزی در شهر کَریکانشو (در ایرلند) بودند، کشف حیرت‌انگیزی کردند. آن‌ها در یک صبح عادی دوشنبه مشغول بلند کردن تخته‌های کف قدیمی بودند که ردیفی از سکه‌های درخشان نظرشان را جلب کرد. یک کارگر که خیال می‌کرد آن‌ها ارزشی ندارند، مشتی از آن‌ها را روی زمین پرت کرد. اما همکاران او پس از تمیز کردن سکه‌ها ۷۷ گینی (سکه طلا معادل ۲۱ شیلینگ) و چهار نیم گینی شمردند که قدمتشان از سال ۱۶۶۴ (چارلز دوم) تا ۱۷۰۱ (ویلیام سوم) بود. این سکه‌ها که همگی سالم مانده بودند با استفاده از طلای آفریقایی در بریتانیا ضرب شدند و با دستمزد بیش از ۵ سال یک کارگر کشاورزی برابر بودند.

مردانی با نوک سینه‌ی بریده

در فوریه‌ی ۲۰۰۳ در شهرستان میث، بقایای مرد کلونی‌کاوان از ماشین برش ذغالسنگ به زمین افتاد. حدود ۲۳۰۰ سال پیش، مرد بیچاره دونیم شده و سرش بریده شده بود، جمجمه‌اش سوارخ شده و بینی‌اش شکاف خورده بود. موهایش به سبک مردمان موهاکی روی سرش پیچیده شده بود و با ژلی از صمغ درخت کاج در جای خود مانده بود. سه ماه بعد، نیم‌تنه و دستان مرد جوان دیگری ۲۵ مایل آن‌طرفتر در شهرستان اُفالی (در ایرلند) پیدا شد. مرد کروگان پیر با دو متر قد، غول‌پیکر بود. بدن او با ناخن‌های مانیکورشده آنقدر خوب مانده بود که لازم بود تحقیقاتی در مورد احتمال وقوع قتل آغاز شود. اِمانون کِلی، از موزه‌ی ملی ایرلند باور دارد که هر دو مرد کاندید‌های ناکام پادشاهی بودند. نوک سینه‌ی آن‌ها پیش از کشتن و قرار دادنشان در باتلاق بریده شده بود تا فاقد صلاحیت فرمانروایی شوند.

کره باتلاق  

سال ۲۰۱۱، چمن‌زنان تولامور از دیدن یک بشکه‌ی کوچک در عمق ۲ متری زیر زمین حیرت‌زده شدند. وقتی درب این بشکه با بیل باز شد، درون آن ۴۵ کیلوگرم کره بود. پیش از ظهور یخچال‌های مدرن، باتلاق‌ها برای حقط غذا‌های فاسدشدنی ایده‌آل بودند. اما از آنجا که چربی موجود در کره به تدریج تجزیه می‌شود، یک بافت سخت به رنگ سفید مایل به زرد با بوی پنیر به خود می‌گیرد. کره باتلاق بیش از ۴ هزار سال در ایرلند رواج داشته است. بشکه‌های کوچک کره احتمالاً پیشکشی به خدایان یا راهی برای حفاظت از منابع باارزش بودند.

منبع: فرارو

کلیدواژه: طرز تهیه باستان شناسی گردن بند

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت fararu.com دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «فرارو» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۶۵۹۰۵۷۷ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

افشای راز «نفرین توت عنخ آمون» که بیش از ۲۰ نفر را کشت

هنگامی که گروهی از محققان در سال ۱۹۲۲ مقبره «شاه توت» را باز کردند، مجموعه‌ای از اتفاقات منجر شد تا ۲۰ نفر از آن‌ها هر کدام به شیوه‌ای عجیب کشته شوند. اتفاقی که به «نفرین توت عنخ‌آمون» معروف شد. حالا یک دانشمند ادعا می‌کند که علت این راز عجیب را کشف کرده است.

به گزارش روزیاتو، متون مصر باستان تهدید کرده‌اند که هرکسی که بقایای یک عضو مومیایی‌شده خانواده سلطنتی را بر هم بزند، بر اثر بیماری که هیچ پزشکی توان تشخیص آن را ندارد کشته خواهد شد. با این حال راس فلوز معتقد است که یک دلیل بیولوژیکی پشت این مرگ‌های مرموز وجود داشته است.

هاوارد کارتر اولین دانشمندی که وارد مقبره توت عنخ‌آمون شد

این مطالعه مشخص کرد که علت مسمومیت با تشعشعات، ناشی از عناصر طبیعی حاوی اورانیوم و زباله‌های سمی است که عمداً داخل آرامگاه مهر و موم شده قرار داده شده بود.

سطح تشعشعات داخل مقبره توت عنخ آمون به قدری بالاست که هر فردی که با آن تماس پیدا کند به احتمال زیاد به دوز کشنده بیماری تشعشع و سرطان مبتلا می‌شود.

فلووز در مطالعه خود نوشت: «جمعیت مصر چه در دوران باستان و چه معاصر با بروز غیرمعمول سرطان‌های مربوط به فرآیند خونسازی، استخوان/خون/لنف روبه‌رو بوده‌اند که علت اصلی شناخته‌شده آن قرار گرفتن در معرض اشعه است».

قرار گرفتن در معرض این مواد می‌تواند منجر به سرطان‌های خاصی شود، مانند سرطانی که جان هاوارد کارتر باستان‌شناس را گرفت. او اولین فردی بود که بیش از ۱۰۰ سال پیش پا به درون مقبره شاه توت گذاشت و تابوت حفاظت‌شده فرعون را پیش روی خود دید.

هاوارد کارتر (راست) در حال قدم زدن با لرد کارناروون (چپ) بیرون مقبره توت عنخ‌آمون در سال ۱۹۲۲

لرد کارناروون تا سال‌ها اولین قربانی «نفرین فرعون» تلقی می‌شد

کارتر در سال ۱۹۳۹ پس از مبارزه‌ای طولانی با لنفوم هوچکین که گمان می‌رفت ناشی از مسمومیت با تشعشعات باشد، درگذشت.

لرد کارناروون، سرمایه‌گذار بریتانیایی این پروژه و یکی دیگر از مردانی که به آرامگاه پر از گنجینه قدم گذاشت، پنج ماه بعد از این کشف بر اثر مسمویت خونی ناشی از گزش شدید پشه درگذشت. او اولین قربانی نفرین فرعون بود.

ناهار در مقبره؛ تمام باستان‌شناسان حاضر در این عکس در دهه ۵۰ زندگی‌شان درگذشتند

سایر افراد درگیر در این حفاری بر اثر خفگی، سکته مغیز، دیابت، نارسایی قلبی، ذات‌الریه، مسمومیت، مالاریا و قرار گرفتن در معرض اشعه ایکس جان باختند. همه آن‌ها در دهه ۵۰ سالگی خود از دنیا رفتند.

آرتور ویگال، مصرشناس بریتانیایی، که در مراسم بازگشایی مقبره توت عنخ‌آمون شرکت کرده بود به بال و پر دادن به افسانه نفرین متهم شد. او به همکارانش گفته بود که کارناروون پس از ورود به مقبره «در عرض شش هفته» خواهد مرد. خود ویگال هم در ۵۴ سالگی بر اثر سرطان درگذشت.

در حالی که می‌توان این مرگ‌ها را عجیب دانست، نظریه نفرین نیز احتمالاً با اتفاقات عجیبی که هنگام باز شدن مقبره اتفاق افتاد تقویت شده است.

طبق گزارش نشنال جئوگرافیک، در حول و حوش زمانی که حفاری‌ها مقبره را باز کردند، قاهره دچار قطعی برق عجیب و طوفان شن شد.

در یک نقطه دیگر در طول حفاری، سگ مورد علاقه کارناروون ظاهراً زوزه‌ای هولناک کشید و ناگهان افتاد و مُرد.

با این حال، این رادیواکتیویته تنها به مقبره شاه جوان ختم نشده است. مطالعات مدرن سطوح بسیار بالایی از تشعشعات را در مقبره‌های مصر باستان، در حد ۱۰ برابر استاندارد‌های ایمنی پذیرفته شده، تأیید می‌کند.

این مطالعه که در Journal of Scientific Exploration منتشر شد، توضیح داد که سطوح بالای تشعشعات در ویرانه‌های مقبره پادشاهی قدیم، در دو مکان در جیزه و در چندین مقبره زیرزمینی در سقارا نیز ثبت شده است. همین نتیجه در سرتاسر مقبره اوزیریس در جیزه نیز یافت شد.

گلدان‌های حاوی مواد ناشناس که زیر هرم پله‌ای کشف شدند

مطالعات دیگر مستقیماً گاز رادون را در مکان‌های مختلف مقبره‌های سقارا اندازه‌گیری کرده‌اند.

هزاران گلدان حفاری شده در زیر هرم پله‌ای در دهه ۱۹۶۰ حاوی بیش از ۲۰۰ تن مواد ناشناس بود که هنوز شناسایی نشده‌اند و این نشان می‌دهد که سموم با بقایای مومیایی دفن شده‌اند.